Karanlığın içinde çöken ömürden nasibimi almışım
Yalnızlıkların içinde tek tek dağılmışım
Ebedi hükümlere yazılmışım
Şu kısa ömürde
Haksızlıklara küsmüş yaşanmışlıklarım...

Renkten renge insanı büyüleyen
Lâl gülüşlerle hayati bağlar kuran
Uyuyan duygulara can veren
Dilin tercüme edemediği sözlere itaat eden
Yürekte mayalanıp kalemde kalıcı îzler bırakan
Şiirdir derlerdi de ben hiç inanmazdım...

Şiir, hayatı hissetmektir
Görmektir
Duymaktır dediler
Kalpten geçen dildir dediler
Kimi zaman isyanımızı
Kimi zaman da sevgimizi
Yerlere serdiler...

Birikmiş duyguların kağıda döküldüğü anlarda
Ruhların bedene emanet edildiği duygularda
Söz birikimimizi dilden dile verdiler...

Şiiri anlamlı okuyan nefesleri ilgiyle dinlemek
Okunası şiirlerle hayata kalıcı anlamlar katmak
Kalbin sesiyle söz sanatı olmak
Duyguları kağıtlara özenle aktarmak
İçinden gelenleri kare kare anlatmak
Yorgun düşünceleri ebedi sanatla ifade etmek
İçten duyguları sevgiliye yansıtmak
İşte tam bu zamanda,
Yanan yürekleri dağladılar...

Bazen duyguylar utangaçlaşır
Kimine göre dizeler hep hüzünlere karışır
Kimine göre de kelimeler çocuklaşır...

Öyle bir an gelir ki...
İnsanlar;
İçindeki özgürlüğü ifade edemez hale gelir
Bedenin anladığı dilden konuşamaz hale gelir
Yaşamışlıkları geceye işleyemez hale gelir
Dokunuşları güzel cümleciklerle bütünleştiremez hale gelir
Yaşama biçiminin, duygulu dili olamaz hale gelir
Âh, hataları geçmişe yükleyen nice insanlar gördüm...

Artık yarınlar için mutluluk ısmarlamıyorum!
İncinen tüm ruhlara sabırlar diliyorum
Her tan vakti, güzel insanlar için duâlar ediyorum...

Mehmet Öksüz