şiirdir gece düşlemeler,
şiirdir yokluğuna ağlamalar,
şiirdir at yelesinin savrulmaları
şiir yaşanmışların yaşanmak istenenlerin
düşlerin çiçeklere sarılıp
bir yağız at sırtına bırakılıp
toynaklarından sevda fışkırtırcasına
koşmasına eşlik etmektir şiir
duyguları çiğ tanelerinin düştüğü
gül taclarında bırakmaktır,
dikenlerinin batmasına rağmen
gülün güzelliğini hissetmektir,
atın rahvanında da, tırısında da ehven durmaktır
tenine nakşetmektir,
sevdiğinin gözlerini kır çiçeklerinde yaşamak,
nefesini kardelen sıcaklığında,
duygularını yılgı atlar gibi saklamaktır
duygular alıp götürüşe
Adana’nın turunç kokulu bahar akşamından,
Gönül dağının mart kışlağında bir yüreğe,
aradaki onca dağlara rağmen yaşatırsa ortak duyguları,
duygular dikmen yokuşunun
bir köşesinde fırçadan tuvale düşerse,
gökten yağan papatya taçları misali sevgi budur,
dostluk at bakışında güven gibi bakidir
karşımdaki resimlerde görünce inceliği,
bedene işlenmiş, nakış nakış göz nuru,
resimden fırlayıp gelirse ten kokuları,
gece sarılıp uzanırsa,
duygular titreterek yüreği,
yaşanmaz mı düşler Ankara misketini
seğmen kıvraklığında,
dökülüp dizelere,
selam olmaz mı sevgiyle gönlün kızı yüreğe
mutlu olmak ruhu salmak değil mi boz kırlara at gibi,
yelesini savurup yavuklusunun
peşine saçlarını savurup koşan
Orta Asya güzelinin iğde kokan teninden
ter kokuları saçtığı gibi
sanatçı ruhunuz geceme eşlik ederken
gözleriniz yıldızlardan sevgi ile gülerken
muhatap değil, ilham kaynağı olup
yüreğime şiir diye akarken
bana onurdur gönül kızının varlığı
İSMAİL TÜRKMEN