Sana bir şiir yazıyorum...
Bitkin bedenim karanlıkların gölgesinde.
Bir haykırıştı yüreğimdeki hasret,
Gözlerimde akan bir damla yaştı hüzün...
Bu şehrin karanlığına inat
Senle aydınlandım...
gözlerini çizdim,
Hüzün dolu gözlerimin karasına
Sana bir sözüm var...
yüreğime mıhlanmış bir söz,
Yanık türküler arasında
Yanan alevli kalplere inat,
Ateşler kuşandım sana dair,
O yüzdendir dilsiz oluşum,
Ondandır alev alev yanışım ,
Geceler boyu yalnızlığımla ...

Hani kan ağlar ya gözler..
Hani tek tek dökülür ya kelimeler,
uzattım yorgun ellerimi
yokluğunu karaladım...

yokluğun var ya yokluğu...
Bir cehennem azabı bir uyku boyunda..
Göz bebeklerimde ağırlaştırılmış müebbet
yokluğun var yokluğun,
Ölüm çığlığı bir yakarış...
yokluğun var ya yokluğun
Günahkar ruhuma mezar olmuş ...
Ve
Belki bu son dizelerim ömrümün
belki de sana yazılacak bir ömrün ilk dizeleri...
soğuk bir İstanbul karanlığında
Ömür tükenirken sahte gülmeler gözlerimde...
Sensiz gecelerde kırıldı kalbim,
Yüzümde karanlık gölgeler ...
Bir ömür çizecektim sana
Ellerime kelepçe vuruldu...
Bir kaç yıldız kopardım gökyüzünde,
Kelepçe vurulmuş ellerimle,
Yüreğimin en derin yerine adını yazdım...
Ağladım
Sızladım
Haykırdım,
yokluğun var ya yokluğun...
Bedenimi kuşatmış en acımasız ordu...
yokluğun var ya yokluğun,
Bir hançer gibi kalbimi parçalamış ...
Yokluğun yokluğum bir uyku vaktinde...