Sevmem ben hiç geceleri,
ne dost kalır çünkü, ne konuşacak biri,
dağılır her biri,karanlıkta benim gibi,
karanlığa teslim eder,dost gündüzlerimi,
seslerin, olduğu her yerleri terk eder,
sokar karanlığa,yüzleri.


Bir hüzündür çöker birden üstüme,
yalnızlık bir türlü,dost olmaz derdime,
dökülür bir,bir geçmiş anılar ütüme,
gündüzden kalma gözlerine,
sevmem,beni her akşam olduğunda,yalnızlığa
beni yalnızlığa terk eden geceleri.

Bir efkardır,bastırır birden seni,
hava almak,rahatlamak istersin,
gök yüzüne bakarsın,dışarı çıktığında,
ve an gelir yıldızlara mehtaba ağlarsın,
yutkunursun için,için ağlarken anılar aklında,
bir türkü tutturmak gelir içinden belki o anda,
bir sigara içmek gelir,hatta birkaç kadeh içki,
mırıldanırsın,ay ışığında detli,dertli,
tüter sigara ağzımda,
ağlarsın türküye,unutulmayan anılara
yalnızlığı,hasreti geçmişi hatırlayıp,
yıldızlar şahit olur,yaşlarıma,
sana bakar,bana bakar,
geçmişimi birer,birer hatırlatıp.
Ağlatır,ağlatır süzülür yaşlar yanaklara.

İşte bunun için sevmiyorum,
o ıssız kimsesiz karanlık geceleri,
akşamları,çılgın karanlıkları,
hep efkar basar, hatırlatır dostları yaşanmışları,
ağlatır hüzünlerin en derinlerini verir,
yalnızlık çöker hep geceleri,
geçmişleri,hatıraları canlandırır,
sevmem,sevemem,
bar eğlence yeri de olsa,
neon lambaları da yansa sevemem,
dostlarımı benden ayıran yalnızlığımı unutturan,
derdimi paylaştığım dostları benden çalan,
eski dostları hatırlatan,yenileri alıp götüren,
hele ki karanlık ve yalnız olduğum,
geceleri sevmem işte,
sevmem geceleri,
hele ki beni yalnız bırakanı.

A.Yüksel Şanlıer
2 Haziran 2008-06-01