birazdan gün olur
uçuşurken uyku perileri gözlerinizde
düşlerinize konmuştur bütün dilekleriniz
belki de
sarılırsınız sımsıcak evlerinizde
yatağınıza ilişmiş çiçekli nevresimleriniz üzerinde
sevdiğinize…gecenize

esmiştir bir ihtimal hafif rüzgarlar
sizden habersiz
süpürmüştür tozlarını caddelerin
-de yine tükenmez pislikler-
bir yanıp bir sönmüştür neon ışıkları
arşınlarken sarhoş adımlar sokakları
beklemiştir kaldırım taşları
arsız günahları
kim bilir kaç paraya satılmıştır bir beden
siz rehavet içinde uykudayken

uno dos tres
hayat kayıyor yavaşça
parmaklarımızın arasından
uyku giriyor…uyku çıkıyor
gün uyumuyor…gece de öyle
ve bir de ben

yıldızları sayıyorum bazen
her aklıevvel gibi
sarıyorum yaralarını karanlığın
ve ay vuruyor ellerime
gözlerime her düş değdiğinde
…yaşlı
mea culpa

ağlamıyorum
suskun şarkıları bağlıyorum
yıldızların ucuna
rakkas vuruyor bir kez daha
şimşek gibi geçen anı
uçurumlardan düşüyor zaman
kıyıya vuruyor cesedi
bir martının daha
maviye kan karıştı

dirilişinde saklanıyor sır
var oluşunuzun
yeniden yazılıyor adınız listeye
günün ilk gülücüğüyle
sürülüyor hayat ellerinize
ardını çözemediğiniz bir dalgaya koyuyor sizi
sizin için henüz söz bitmedi

izninizle
uyku çalar kapımı birazdan
güneşle birlikte
…sessizce

uno dos tres
mea culpa

Atilla Güler