Yeryüzü usandı ağırlığından
Kolların uyuştu kanatsız kaldın
Kalbine gömüldü canlı cenazeler
Seviyor bildiklerin çıktı hayatından.

Gökkuşağı bozdu gözlerinin ayarını
Duygular köreldi duyarsız kaldın
Nefret katranıyla yıkanıyor yüzler
Teessür verenler çekiyor azabını.

İçindeki karanlık gözükmüyor aynalarda
Günahkarlık girdabına kapılıp kaldın
Gözlerinden ateşler salıyor zebaniler
Seni yıkıp geçenler yaşıyor sefalarda.

Karanlık bir dehlizde yüzüyor gibisin
Bir karış suda nefessiz boğulup kaldın
Divane olmuşta akılsız geziyor gibisin
Dünyanın değeri hiçmiş geç anladın.



Turan UYSAL
18 Eylül 2018
Miesbach