şiirler’de yalanmış,
dostluklar gibi....
zamanın oltasına,yem diye takılı bırakmışlar bizi..
ve ciğeri beş para etmezlere peşkeş çekilmiş canlarımız yok sayılarak...
hep bu dostsuzluklar yüzünden olsa gerek...böyle kalmışız,beçare...
bense kızgın ve üzgün,bilmem ne kaldı düzgün....
şarkılarda yalanmış sevgililerde
hayalden ibaretmiş bütün olanlar,
ve yaşanıldığı sanılan, yaşanmayanlar...

heeeeeyyyyyyyyyyt ulannn,utan oğlum,utanın lan...
sözüm onlara bazı şiirlerimde yazardım yarası olanlara,

varsa yüreği atan, çıksın erkekçe,ne imiş öyle ürkekçe delikanlımı olurmuş...
kozlarımızı paylaşalım,dava neyse kim haklıysa çıksın meydana....
öyle kancıklar gibi,sinsileşmeden,dünyaya gözü gönlü değmeden,

’bizim oralarda herifçesine derler işte ele bişe ha’...

şimdi bu manyak ne yazmış diyenlerde çıkacaktır eminim,
desinler ben beni bilirim,,kim ne derse desin,vız gelir tiriz gider,
ben kime ne dediğimi çok iyi biliyorum....
diyeceğimi derim dedim ve diyeceğim...
her zaman ve her yerde hakkı kaldırıp öveceğim...