Dediler ki
Kardelen kadar cesaretin yoksa
Girmeyesin sakın aşk yoluna
Düşmeyesin ah! eyvaha

Düştü mü yüreğe bir kere o ateş
Yanarmış külsüz, dumansız
Hem de habersiz, zamansız
Ne mevsim dinlermiş,
Ne de söz
Bilemedim kaldım kar yangınında olurken köz

Beni sevdalara salan
Sanma bu sözlerim yalan
Sen kış mevsimimde açan
Görmedin mi bakışınla tutulduğum sağanağı
Solumda kardelenler açıyor
Neden yağmur gözlerin göz yumuyor
Susma...
Durma ...
Ne olur yağmur gözlerini yumma

Açarken bir gülüşünle yüreğimde
Aman derim
İçim derim
Kardelenim zaman, zaman derim
Anlamazsın
Söyle beni kim anlayacak

Ne zaman aklıma düşsen ateş gibi yanarım
Ve ne vakit bana gülsen bir rüyada sanırım
Velhasıl
Büyülü bir düşsün benden ayrı açan sen
Sen ya kardelenim sen
Biz olamazsak da güzeliz aslında yan yana

Şimdi sen düşün
Kardelenler güneşi görmeden
Sevda ölmezmiş, yürek ölmeden
Gel bana uyma
Susma ...
Durma ...
O yağmur gözlerini artık yumma ...