İtirazım var anne!
Fikri güzel gönlü güzellere kalmışım hasret.
Bitip tükenmiş gönlümdeki sevgi ve muhabbet.
Yüzlerce yara var sevdalı yufka gönlümde,
Bereket abidesi gönül tarlalarıma ekilmiş kin ve husumet.

İtirazım var anne!
Gönül pınarlarının berrak suları, boşu boşuna bulandırılıyor,
Gönlünde kemlik olmayanlar, mahirce kandırılıyor.
Bir artist gibi rollerini mükemmel yapan münafıklar ise,
Benim ben diyenlerin meclisinde, en üst köşede ağırlanıyor.

İtirazım var anne!
Çizgisi belli olup da doğru konuşanlar, dokuz köyden kovuluyor.
Menfaat uğruna, zalimlerin önünde el pençe divan duruluyor.
Özü ile sözü bir olan, helal süt ile emzirilmiş insanlar da,
Envaitürlü film ve fırıldaklarla karanlık çıkmaz sokaklara sokuluyor.

İtirazım var anne!
Zengini de fakiri de mutlu değil, herkes iki gözden iki çeşme ağlıyor.
Rahmani sevgi ve muhabbetler bitmiş gönüllere kin ve nefret doluyor.
Sap ile saman, at izi ile it izi, karışmış birbirine,
Sevmeyi sevilmeyi unutmuş gönüller, Vedud gülleri daha açmadan soluyor.

İtirazım var anne!
Ne yaparsam yapayım, bir türlü yaranamıyorum, yaranamıyorum, yaranamıyorum.
Baş başa kalmışım dertlerimle, haykıramıyorum, haykıramıyorum, haykıramıyorum.
Delinmiş insanlık gemisi, ha battı ha batacak,
Kesilmiş sesim sedam en içten naraları atamıyorum atamıyorum, atamıyorum.

İtirazım var anne!
Aslanlar, krallıktan aforoz edilmiş, yerlerine çakallar ve tilkiler getiriliyor.
İnsanlık törenlerinde, patentli şerefsiz ve namussuzlara plaketler veriliyor.
Ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi görünenler ise,
Adam gibi adam olmalarına rağmen, aşağılanıp hor ve hakir görülüyor.

İtizarım var anne!
Manevi değerlerin içi boşalmış, herkes buzdolabı misali, birbirine soğuk davranıyor.
Er meydanında, sırtı yere getirilemeyen babayiğitler, kahpece arkasından vuruluyor.
Çizgisi belli olan, helal süt ile emzirilmiş olanların, sıkıntılarının haddi hesabı yok,
Maddi manevi değerlerini kaybetmiş insan görünümlü canavarlar mahirce ha bire çalıyor çalıyor.

İtirazıım var anne!
Günahı kebair olduğu halde intihar etmeyi bile kara kara düşünüyorum.
İnsanlığa, kardeşliğe, sevgi ve muhabbete giden yollarda çoğu zaman yalnız yürüyorum.
Sayılı ömür miadım bitinceye dek, elden ayaktan düşmemek, ve de kimseye muhtaç olmamak için,
Doksan dokuz esması olan şanı çok yüce Allah’a, yalvarıp yakarıyor, her daim dua ve niyaz ediyorum.
01-02/Ekim/2018