ACILAR
Kış gelmedi henüz,
Şimdilik havalar o kadar soğuk değil ama
Ayaklarım buz.
Ben bir çaresini bulurum,
Ama yalnız büyüyen bu ağaç,
Ve o ağaca tırmanan şu kedicik,
Üşüyecek!

Karanlıkta kalmışım,
Bir ışık ararım
Gözlerim pus.
Ben öyle veya böyle
Güneşe bakarım,
Işığımı yakarım,
Ama gözleri görmeyen bu ağma,
Ne yapacak?

Yüreğimdeki sıcaklığı hissederim,
Gönlümü açarım.
Hadi Ben anneme sarılırım.
Ya şu yetimler,
Onlar kime sarılacak?

Yavrum, yavrum diye sızlanır,
Yürekten ve ciğerinin ta içinden!
Her sabah bekler yolunu,
Umutla…
Hala öğrenemedi,
Onsuz yaşamayı!
Beli bükülmüş
Şu anne,
Kendi sessinden başka,
Kime ne diyecek?
Kimi dinleyecek.


Ay ve yıldızlar pusludur bu akşam,
Sanki küs gibidirler bir birlerine,
Ne yapıyorsunuz orada dercesine,
Kızgındırlar bize…
Her gün gelen bu şehitler,
Yüreğimizi dağlar.
Ateş düştüğü yeri yakar.
Daha birisi toprağa girmeden,
Gelir başka acı bir haber.
Çok seneler geçti,
Hala kapanmıyor o yaralar…
Yusuf Yılmaz