Gözüme baka baka yoluma tuzak kurdu,
Sorsanız vefasıza hiç bir kin beslememiş.
Oysa beni; sevgimi kurşun yapıpta vurdu,
Çok üzgünmüş vah yazık! böyle son istememiş.

Ona olandan fazla kendime kızgınlığım,
Bu kadar derin seven gönlüme kırgınlığım.
Ondan hediye kaldı agrasif gerginliğim,
Çok üzgünmüş vah yazık! böyle son istememış.

Bilmez misin be vuslat bu alemde kalleş cok?
El canına güvenip verilir mi yivli ok?
Iki cihanda asla zatınıza affim yok,
Çok üzgünmüş vah yazık böyle son istememiş.

Senoryosunu yazmış rolünü ezber etmiş,
Bizde bedenen kalmış ruh’en o çoktan gitmiş.
Çeyrek asırlık sevgi hayret ne ara bitmiş,
Çok üzgünmüş vah yazık! böyle son istememiş.

Bari artık dürüst ol dilediğini yaptın,
Özgürlük koltuğunda en önden yeri kaptın.
Kanaatkârdın ya sözde gördük nelere taptın,
Çok üzgünmüş vah yazık! böyle son istememiş.

Halâ masum hallerde Allah tan korkmaz yılan,
Olmasın diliyorum ölüne namaz kılan.
Güler mi sanıyorsun garip ahını alan?
Çok üzgünmüş vah yazık! Böyle son istememis.

Döktürdüğün yaşlarım naaşını yıkasın,
İmdat dediğin yolu sen gibiler tıkasın.
Her içimi çekişte mezarından çıkasın,
Çok üzgünmüş vah yazık! böyle son istememiş.

Aşırı sevildin ya zannetin yerin dolmaz,
Sandın ki bu dünya’da senin gibisi olmaz.
Taa! mahşerden ah aldın, o ahlar yerde kalmaz ,
Çok üzgünmüş vah yazik!böyle son istememiş.
Zehra Yılmaz.
23/09/2018..Gv.