Bir ben unutamadım…

Günler sonbahar yaprakları gibi,
Birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
Ben her gece karanlığa dikip gözlerimi,
Senin aydınlığını bekledim.
Seni gördüğüm ilk günden beri,
Seni düşündükçe yorulmuyorum desem,
Dünyanın en büyük yalanı olur,
Yalanım yok,
Yüreğimi ısıtan,
Bir o gözlerini unutamadım…

Unutamadım seni,
Unutamadım O sıcak gülüşünü,
O huzur veren gözlerin,
Baharı yaşatan bir mevsim oldu içimde,
Sıcaklığın bir alev gibi sardı benliğimi,
Yüreğim yandı alevler ortasında,
İçim içime sığmaz oldu,
Seni koparıp almak istedim,
Gecelerin yorgun koynundan.
Her gece ölüme yatsa da bu dünya,
Unutulsa da her şey,
Bir ben hasretini unutamadım…

Bu sabah penceremdeki papatyama su verdim,
Yine hatırlatırken seni bana,
Senden uzak kaldığımda bir yanımın eksik olduğunu hissettim,
Sığınmak istedim yüreğine,
Üşüyüp te sığınmak isteyen bir serçe gibi.

Sen yok iken;
Yağmurlara tutuldum başlıbaşıma,
Yağmurlarda sırılsıklam saçlarım,
Ve ellerim…
Kimi zaman gecenin ıssızlığında,
Gökyüzündeki yıldızlarda aradım seni,
Kimi zaman dağbaşlarında açan bir fesleğenle söyleştim,
Ve dereboylarında açan menekşede kokunu aradım,
Sonra susuşlarını bir bir…
Sonra gelip geçen her sabahla,
Öyle susadım ki yüzüne,
Bir o yüzünü unutamadım…

Ah !Anlatamam seni,bir şiirin dizelerinde,
Öyle anlatamam işte!Öyle değil,bir bilsen!
Uzaksın,yakınsın,özlenensin…Anlatılmaz bir şeysin sen..!

Her gece şehrin bir ucundan koşup geliyorum sana,
Bir uzun yol arşınlıyorum,
Utangaç kalbimi geceden geceden taşıyarak,.
Bilirsin ki,ben sana tutulmuş şaşkın bir kelebeğim,
Her saniye gittikçe çoğalan hasretin öldürse de beni,
Güldükçe yüzünde güller açan,
Bir o gülüşünü unutamadım…

...İlhan Öğretmen...