Aşka şem ettin yâr, dalda gül beni
Dehşet-i efkara, salma gel beni

Bir ser-encam yansıtıyor cismini
Hayale mest edip, neyler hâl beni

Bir çerağdır yanan, deli gönülde
Hanümanın bu kalp, gelip bul beni

Saadet mahımsın, çilegahımda
Bilmem getirir mi, sana yol beni

İltica ettik biz, gurbet ellere
Tevahür-ü figen, çöle sal beni

Sevdalı yüreğin, sensin likası
Gamz-e-dan la, canan, vurur yel beni

Duygularım yeşerir, aşk-ı vec ile
Diyar-ı sevdaya, atar sel beni

Ey şiraze, benim, mahtenim sensin
Şu Kays gibi, etmeyesin, del beni

Benim gönlüm, sana yahşı saraydır
Vuslat gelsin, kınamasın, el beni

Gül-ü ruhsarına, aşıkım ey yâr
Bağlıyor saçından, bir tek tel beni

Kalp tarumar, şirazenin, derdinden
Saramıyor, Lüzumsuz’um, kol beni

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

ŞEM: Mum
DEHŞET-İ EFKAR : Olay karşısında, endişeye kapılma, üzüntüye düşme, çok üzülme
SER-ENCAM : En önemli işin sonu
MEST: Sarhoş olma, kendinden geçme
ÇERAĞ: Mum, lamba, kandil, gibi gereçlerle verilen ışık
HANÜMAN: Ocak, yuva, aile, ev halkı
MAH: Güneş
İLTİCA: Sığınma
TEVAHÜR: Öğünme
FİGEN: Yaralayan, kıran düşüren
LİKA: Mürekkep hokkalarına konulan ham ipek
GAMZE: Tebessüm edince, yanakta oluşan çukurluk
EDA: Naz
VEC: Umut
DİYAR-I SEVDA: Sevda ülkesi
MAHTEN: Ay gibi beyaz, parlak teni olan
YAHŞI : Güzel, çok güzel, büyüleyen
VUSLAT : Kavuşma
GÜL-Ü RUSARINA: Gül yanağına
TARUMAR: Dağınık, karışık, perişan