-Merhum Dilaver Cebeci’nin Aziz Ruhuna-

Tanrı dağlarından kopup da geldi
Ezelden ebede kükreyen seldi
Gönül bahçemizde kırmızı güldü
Yüreklerimizi yaktı da gitti

Sözü inci mercan, karakteri has
Şiirle silindi yüreklerden pas
Bozkırlarda hüzün, otağlarda yas
Yıldızlar içinden aktı da gitti

Yiğit er oğluna ağla gözlerim
Seni anlatmaya yetmez sözlerim
Bin yıl geçmiş gibi seni özlerim
Ardına şöyle bir baktı da gitti

Sazımın telleri koptu, nerdesin?
Maverada suskun, garip yerdesin
Gözümdeki nursun, şeffaf perdesin
Dünyaya bir direk çaktı da gitti

Şairin ardından gökler ağlasın
Hüzünler köpürsün yürek çağlasın
Acılar abansın, gönlü dağlasın
Meleği koluna taktı da gitti

O ki vatanına candan sevdalı
Şanlı bayrağımın hüzünlü alı
Şiir ağacının kurudu dalı
Dostların canını sıktı da gitti

Cennet vatanını pula satmadı
Şiir hamuruna yalan katmadı
Baykuş gibi gece damda ötmedi
Yalandan yanlıştan bıktı da gitti

Şair öldü diye yasta şiirler
Yürekten yaralı, hasta şiirler
Koşar adım gider dosta şiirler
Bu yalan dünyadan çıktı da gitti

Dilaver Cebeci candan özge can
Gökte dalgalanan al bayrakta kan
Tez gelen ölüme yan yüreğim yan
Gönül sarayını yıktı da gitti

M.NİHAT MALKOÇ