uzak bir asyasın şimdi
kendi denizini özleyen

yelken yelken sana geleceğim
kuş kanadında uzun yolculuklarla

tomurcuğu çatladı çiçeğimin
ağaçların sevinçlerinde bak işte bahar

hangi kıyıya uzanıyor gözlerindeki hasret
evrensel bir zaman çukuruna düşmüşlüğüm bu belli ki

gövdemdeki karanlıkları attım şafaklarda
çiçekli bir kadınım ulu yalnızlıklarda

şiirin büyüsüyle selamla umudu
masalsı bir yolculuktur yaşam kır zincirlerini bağışla susmuşluğumu

poetik bir düşlem yarattım senden
yeniledim evreni saklambaç oyunlarında

kutsal bir tacı fırlatıp attım denizlere
bir tüneli geçer gibi geçtim dünyanın karanlığından

samanyolunda raksediyor yıldızlar
ateşten ırmaklar geçerek ulaşıyorum kozmik düşleme

yeni türküler söyleyeceğiz kentlere
altın başaklı çocuklarla

aydınlık içinde açacak yeniden salkım saçak erik ağacı
susmayan senfonilerle çık gel imgeler evreninden

uzak bir asyasın şimdi
bir çığ gibi üstüme kopan

hepimiz ölümün nişanlısıyız sevgilim

Ömriye KARATAŞ
24.09.2018