SALİH

Öylesine Salih

öylesine bir sus düşer dilime
o an yol alırım bilinmezliklere

sanırsın Evliya Çelebi
ezelden ebede göç edip durur

dur durak bilmeden
yorulmadan
başlar münzevi yolculuk
rahvan adımlarla
hiç bilinmedik ırksız coğrafyalar arşınlarım

ve sonra
gün doğmadan az evvel
içimin derinliğinden bir sela duyulur

yığın yığın ölüler taşınırcasına geçmişten geleceğe
bir kez daha susar
bir daha dönmemek üzere yürürüm

Salih
bir sığla düşün
hani diyorum ki
oturtmuşken yüreğimin nüvesine ben onu
öylesine nadide
öylesine naif
bir uçtan bir uca Marmara gibi
varsay ki çığlık çığlığa martılar susar
varsay ki ağıtlar yakarak
şahitlik eder içimde boy veren erguvanlara

sonra
avuçlarımda zamanın kir birikiği
dokunmak istesem bir yüreğe
yok olur bütün geçmişim

heyhat
yoksa ben de mi bidat’a düştüm
ne zaman tüketildi temiz aşklar Salih
ne zaman tüketildi insanlık ne zaman salih

Efkan ÖTGÜN