Affı yok vatanı satan hainin;
Alnına kurşunu çakmamız gerek.
Budur kaidesi törenin, dinin.
Böğrüne hançeri sokmamız gerek.

Yiyince yumruğu patlasın kaşı.
Kalmasın ağzında sağlam tek dişi.
Kahpe kıramadan henüz kirişi,
Ümüğünü hınçla sıkmamız gerek.

Ya soysuz çakaldır veyahut kene.
Namertlik işlemiş ceddinden gene.
Paslanmasın artık adil mengene;
Çaprazdan kol bacak çekmemiz gerek.

Yatıyor pusuda şeytandan yana.
Dinamit lokumu az gelir ona.
İbret olsun diye yedi cihana,
En sivri kazığa dikmemiz gerek.

Satılık kansızda alçaklık bitmez.
Necistir; guslüne ummanlar yetmez.
Gömülecek olsa, yer kabul etmez.
Cehennem narında yakmamız gerek.

Haramı, helali bekleme şerden;
Domuzla beslenir ondaki şirden.
Deniz kirlenmesin; topunu birden,
Lağım çukuruna dökmemiz gerek.

Düzelmez, ezelden bozuktur siret.
Savunacak nesi kalmış ki; hayret!
Çakalı sen bir de suçüstü seyret.
Saçından tırnağa bükmemiz gerek.

Dinlesin kitapsız; duysun beynamaz.
Şehidimin kanı yerde kalamaz!
Türk’ün kudretini anlasın gammaz.
Putunu başına yıkmamız gerek.

Mehterle, selayla titresin dizi.
Geçersiz kılınsın yemini, sözü.
Geride kalmasın en ufak izi.
Köklerine kadar sökmemiz gerek.

Teslim almak neymiş; o avans bitti.
İmanımız nice demir eritti.
Hedef Kızılelma; Allah şahitti;
Tarih sayfasına bakmamız gerek.

Kısasta hayat var; emreder ayet.
Can veren mazlumun hakkıdır diyet.
Rüyasına bile fazla hürriyet!
Karabasan olup çökmemiz gerek.

Hükmü kesin idam; son sözdür; nokta!
Yeşermesin kara tohum nifakta.
Darını akşamdan kurup, şafakta
Boynuna ilmeği takmamız gerek.

Mücella Pakdemir