Hüseyin dediğinde gamlanırdı sözlerin
Bir başka hüzünlenip bir başka hâl olurdun
Kerbela’dan geçtikçe hep dolardı gözlerin
Demek buymuş sebebi adeta lâl olurdun

Aylardan muharremdi günlerdense perşembe
Kerbela’nın koynunda yangını yaşıyordum
Bedenime inerken darbe üstüne darbe
Yezid’in bu hırsına ben bile şaşıyordum

Görsen nasıl acırdın hepsi ölü duygusuz
İçlerinde merhamet ve gözlerinde fer yok
Dört yanımda dört kuyu ortasında ben susuz
Acımak şöyle dursun insanlıktan eser yok

Sen demez miydin ki Hüseyin canlar canı?
Gözleri Fatma’dandır yüzü Ali’nin yüzü
Damarımdan akan kan Resulü Ekrem kanı
Söyle yer mi yarılsın yıkılsın mı gökyüzü?

Bilmiyorlar cehennem Kerbela’dan da sıcak
Lakin tövbe edeni Hak affetsin ben ettim
Gençliğime acıyıp yazık diyen olacak
Ağlayacak olana dünya durdukça yettim

Bize dua edenin kabul olsun niyazı
Allah ona dert verip dermanı aratmasın
Ne zaman ki kurursa ümmetinin boğazı
Şehadete erdiğim bu günü unutmasın
Beyazmelek 21.09.2018