5
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
645
Okunma
Ben şehrin öteki yalnız yüzüyüm
Işıkları solgun sonbahar mevsimindeki
Ağaç dalında kurumuş yapraklar gibi
En ufak rüzgar esintisinde
Savrulurum büyük okyanuslara
Umutların firari sanki göçebe
Her attığım adım zirvesi yüksek
Dağların patika yolarına çıkar
Yorar durur ayaklarımı
Susuzluktan ciğerlerim yanıyor
Çölde serap misali
Yakınana vardığımda boş bir hayal
Gecenin karanlığı düşer üstüme
Ne yıldız var nede ay
İçimde tatsız bir manzara
Görüş alanımı daraltan
Büyük bir sis bulutu
Engel oluyor göz radarlarıma
Bir boşluk sarmalı
Zehirli sarmaşık gibi
Sarıyor her yanımı
Kökleri oldukça güçlü
Kurtulması mümkün değil
Yalnızlığın esareti başıma olmuş bela
5.0
100% (5)
Cevap Yaz