(Lütfen, şiirin hikâyesine bakınız)

60 Yaş; yüzümde derin çizgiler,
60 yaş, üstümde kara bir bulut
60 Yaş; gözümde sönmüş bir ışık,
60 yaş; binlerce körelmiş umut...

Tek yönlü bir yola zorunlu giriş,
Karanlık tünelin gözüken ucu,
60 Yıl yaşanmış güzelliklerin
Ödenmesi şart olan birikmiş borcu.

60 Yaş; gelecek beklentisinin,
Umutların, hırsın tümden bitişi,
Hep yeşilliklerde akan bir suyun
Bir çöle varışı ve tükenişi...

Geçmişin bugünü bölüştüğü yaş,
Aşkların, şefkate dönüştüğü yaş,
Şiir yazmakta da haz duymadığım,
Beynime kurtların üşüştüğü yaş...

60 Yıl; dopdolu koca bir ömür,
Yücelere varan ulu bir söğüt...
Yazık ki geç kaldım ben anlamakta;
60 yıl; yaşanmış altmış bin öğüt...

Her yüzü ’yek’ olan hileli bir zar,
Kazancı olmayan hain bir kumar...
60 Yaş; durdurup bu pis oyunu,
Gerçeği yüzümde patlatan şamar...

Çığ gibi çöküşü ihtiyarlığın,
Göz kararmaları, bel bükülüşü,
Yıllardan yadigâr bir kaç tel saçın
Takvim yapraklarıyla bir dökülüşü...

Yolculuk öncesi, savruk bir telâş,
Yorgun ve hayâlsiz, tükenmiş bir baş...
Ardımdan geliyor, bak yavaş yavaş,
Aç gözlü bir cellat gibi 60 yaş...

Ünal Beşkese (1997)