Hayatın pencereleri kapalı kalmış
Üstüne gri çelik panjurlar çekilmiş
Işık sızmasın diye siyahlar perde olmuş
Gölgeden oluşmuş mobilyalarda varmış
Yenen yemek koyu şarap kıpkırmızı yakutmuş
Hareketler yavaş çekim donuk ve silik
Özgürlük Sevgi Huzur Aşk Mutluluk kaçaklarda
Saklanmışlar gizlice izbe çatıya ürkek
Yasaklar Levhalar Yapma Sakın’ lar Dur ’lar
Rahat rahat gezmektelermiş evde
Dediğim dedik Ben yaparım Ben ! li
Kimse kimseyi tanımaz bilmezmiş de
Yüzler kendilerine dönük hiçlerdelermiş
Sesleri ürkütücü benizleri solukmuş
Bu böyle de kalmamış gittikçe artmış
Boşluk doldurmuş büyüyerek boşluğu
Kötü kokular sarmış ortamı tüm evi
Nefesler kesilmiş boğulma başlamış
Öyle olmuş ki bir an ev sanki bir bataklık
Geleni çekmiş içine Kendi yapmış
Son da olmalıymış artık -mutlak son
Mucize mi olmuş birden nedir bu
Hiç beklenmedik zamandan ve yerden mi gelmiş
Gökyüzü titremeye başlamış gelenlerle
Beyaz bir bulut içinde gelen rengârenk kelebeklermiş
Kelebekler birleşmişler kanat kanata verip
Plana konuşmaya gerek yok yapılacak belli
Tutmuşlar evin çatısının her bir ucundan
Havaya kaldırmışlar birlik içinde dudaklarda gülüş
Güneş koşmuş yanlarına iyice içeri girmiş
Özgürlük Sevgi Aşk Huzur Mutluluk onu kucaklamış
Gözyaşları karışmış kahkahaya ısınmışlar bir anda
Bataklığı Olmazları Yasakları yakıp kül etmişler
Külleri de en dibe gömmüşler çıkamasınlar diye
Hadi gelin bitti artık geri dönüşler yok denilince
Hep beraber başlarını kaldırıp gökyüzüne gülmüşler
Plansız Kuralsız Yasaksız olacağına emin olup
El ele verip kelebeklerle uçmuşlar en uzaklara….