Sustu kelimeler mürekkebi bitti kalemin
İçimdeki çocuk ağlamaklı
Sığınmış vesveseye şeytan denen yaratık
Kırmızı şarabın tadı buruk
Sensiz geçmiyor geceler
Gökyüzünde yıldızlar dans etmiyor artık

Unutulma korkusunu atamadım içimden
Kaygısını yalnız ben mi yaşıyorum
Günahlarım yıkanmıyor yağan yağmurlarda
Yüzümdeki çizgileri sorma
Yediğim darbelerin izleridir onlar

Şimdi yer gök simsiyah
Mavi değil düşlerim
Kahretsin
Bir hiç uğruna heba ettik sevgimizi
İçtiğim kadehlerde unutturamadı seni .

Daha ne kadar sabredeceğim
Kimin için savaşacak bu yürek
Kaç kurşun daha delecek bedenimi
Yanımda olsaydın
Senin kadar acı vermezdi hiçbiri .

Yağmur yağıyor bardaktan boşanırcasına
Sağır ediyor kulaklarımı
Kırlangıçlar oynuyor köşe kapmaca
Titriyor her damlada penceremin camları
Sulietin geziniyor duvarlarımda
Başımı okşuyorsun ellerinle
Kısık bir sesle mırıldanıyorsun
Ağlamak yakışıyor mu sana ...


Refik
17 . 09 . 2018
İstanbul