Uzun bir yolculuktan sonraydı
Seni tanıma sevgilisiyle tanışmak.
Vagonların altında kır çiçekleri,
Üstünde de kiremit rengi kelebekler vardı.
Biliyorum, her zaman çarpan- anlatıcı bir kalbin de vardı...
Bembeyaz karla kaplı salıncağın üstünde seni bekler duran çocuksu kızıllığa.
Biliyorum,şimdilerde büyük -kocaman yürüyen bir adam başın var.
Ama işte inciler çoktan dağıldı...
Ve vedalar esiyor başımın maviliğinde...
İnanır mısın hepimiz aşıktık geceye,
Acı bir gülümse dahi kondururduk
O bayağı kuzgunsu loşluğa.
Yağmurdu... bizi şekerli bir şey yapan...
Hadi inkar etme-söyle,
Sende de vardı bu aşk?
Mesela, bu sessizlik sana hiç gelmemeliydi de...
Uzun bir yolculuktan sonraydı
Seni tanıma sevgilisiyle tanışmak de.
Ve ekle: vagonların altında kır çiçekleri,
Üstünde de kiremit rengi kelebekler hala yaşıyordur de...
Tutup elimden ,gidelim de n’olur...
Hala işe yarar bir kadın -bir de erkek kalbimiz mevcuttur de.
Veda için hazır değiliz de.
Ve ekle: İstanbul yalnızca kanatları oldukça uçabilirdi de ...
Böyle daha güzelsin de,
N’olur konuş artık bu güneşle...
O, hiçbir mevsimi yalnız bırakmamıştır de...
Bizi mi bırakacak de...
Ve ekle: milyonlarca kez seni seviyorum de...
N’olur, yeşeren bir ekin tarlası gibi,
Maviliğimiz denizdendi de...
Muhabbeti bağla,çalıntı değildik de!

Meral Meri ~ Haydarpaşa’nın Ayasofya’sına Davet