Ağır ağır gün batıyordu.
Günün yorgunluğumuydu bilemem
Senelerin bende bıraktığı izmiydi bilemedim
Durdum dinledim kendimi
Ne kadar boş geldi her şey
Herkes yaptığıyla kalıyordu ya
Ne seneler ,ne günün yorgunluğuydu.
Anlaşılamamanın,anlatamamanın yorgunluğuydu
Kolaymıydı bir anda geçip gitmesi
Anlatmaktan ve anlaşılmayı beklemekten vaz geçmiş yeni bir yol çizmiştim kendime
Kendimi anlamak ve kendimle bu yolda yürümek adına
Aynalarıma gülümsedim ,derin bir nefes aldım.
Giden gün ile birlikte uğurladım her ne varsa
Şimdi garip sakin bir an kaldı bana
Huzur ile buluştum.
Ne geçmişin yükü, ne geleceğin umutları bağlamıyordu artık beni
Olması gereken oluyordu.
O yüzden anlatmakla beklemekle yorulmak nedendi.
Gülümsedim doğan geceye
O bir karanlığa çekmiyordu artık beni
Onunla tatlı bir huzura dalıyordum
Yeni güne merhaba diyebilmenin hazzını bekliyordum
Geceyle ben sabaha erismek icin
Gecenin kıymetini bilerek bütünlestim onunla
Bana verilen her ne ise sevgiyle kucakladım
Olmayana vardır bir hayr demeyi öğrendim.
Ben yorgun bedenimden ,ruhumdan özür diledim
Zihnime bana verdiği tüm senaryolar için tesekkür ettim.
Ben olduğum hali cok sever oldum
Yaşamımda kendimle bütünlesmenin tadına varan oldum sevgiyle ve aşkla