Issız, karanlık, kimsesiz
Bu yol ki acı yüklü
Bu yol ki sevgi yüklü
Kimi zaman ağlatıp
Kimi zaman güldürüyor bu yol beni
Bilinmeyen bir yolda yürüyorum
Issız, karanlık, kimsesiz
Bir gün sonunun geleceğini bilerek
Zamanla savaşıyorum...
Sinsii adımlar hissediyorum ensemde
Aldırmıyorumm yola devam diyorum
Ben zamanla savaşırken
Seni düşünüyorum...
Zamanın nasıl seni bnden aldığını...
Günlerinn su gibi nasıl aktığı
Anlıyorumm şimdii Herşeyi
Zamanın ve kişinin gizliliğini...
Galiba sıra bende!
Ölümün soğukluğu ensemde
Gölgeleri her adımımda peşimde...
Anlıyorum ki artık kişi belli,
Galiba sıra bende...
Geriye bakıyorum bıraktıklarıma
Yaşadıklarıma ve yaşattıklarıma
Zamanınn su gibi nasıl bizi akıttığına
Anlıyorum galiba artık herşeyi
Senin nasıl gittiğini...
Ve herşey belli
Gidenler, gidecekler
Yaşananlar yaşatılacaklar...
Artık herşey ortada
Zaman şimdii kişiyse artık belli
Ben şimdi akıyorum bir su gibi...