6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1098
Okunma
Merhamet avcıları zamanla çoğalıyor,
Cüzdanlar hedeflenip vicdanlar yoklanıyor;
Kendine acındırmak için rol yapılıyor,
İyiler kandırılıp gönüller okşanıyor...
Merhametten marazın türediği bilinir,
Buna rağmen uyarı zihinlerden silinir;
Acıma ve paylaşma duyguları gelişir,
Vermekle vermemek hep birbiriyle çelişir...
Almaya alıştıkça bir gün çalmaya başlar,
Karşısına çıkana çatılır hepten kaşlar;
İşine karışanı has üslûbuyla haşlar,
Hırsından öfke azar, savrulur bütün taşlar...
Onuru tükenenler asla pişmanlık duymaz,
Haddini bilmeyene karışmak doğru olmaz;
Alay edilse bile hiç rahatsızlık duymaz,
Merhamet avcısına vermen hayrına olmaz...
01.08.2001
‘Kokteyl’ adlı eserimden.
Cevap Yaz