Neden hep hayat üzerimize üzerimize oynuyor.uzun hayat koşusunda hiçbir zaman favori olamadım.Arada bir süprizler yapsam da o anlık mutluluğumla kaldım ama hep yedekteydim aslında .Ve ne yazık ki bunu öğrenmem veya kabul etmem birazcık geç oldu.Boşuna değil insanın en kolay kendini kandırması hayat bizden ibarette ondan.Her şey yine kendimize dönüyor ya da biz döndürüyoruz.
Start verileli çok oldu ve ben hala yerimde sayıyorum.Sayarken de bazen rakamları karıştırıyor ve tekrar hiç ilerlemediğim mesafenin başına dönüyorum ya da öyle olmasını istiyorum çünkü hayatcıkla oyun oynuyorum.ben bir diyorum o yanlış saydın diyor.Hadi başa dön bakalım.ama zaten ben hep baştaydım en ileri olduğumu düşündüğüm zamanda bile…
Neden bu çaresizliğim kime bu yalanlar.Ben kimseyi sevmiyorum kimsenin beni hiçbir zaman sevmediği gibi.