Bazen içimi nedensiz bir üzüntü kaplıyor
Bazense nedensiz bir sevinç
Sevinç olunca iyi de
Üzüntü olunca niye tuhaf geliyor insana?
Bilmiyorum.
Gözlerimi kapatıyorum
Hissizleşmişim.
Ayaklarım beni dinlemiyor,gidiyor
Birer birer adım adıyorum
Gözlerim kapalı hala,sanırım.
Yer mi sallanıyor,deprem mi oluyor?
Hayır,hayır!Kafamın içinde oluyor bunlar.
Düşüncelerim sarsıyor tüm bedenimi
Yürüyorum hala istemsiz.Gerçek değil sonuçta;
Devam et!
Burası neresi?Nereye geldim,getirildim?
Ayaklarım ne yaptınız,yoksa düşüncelerim mi demeliyim?
Bir adım daha!
Kenardayım. Yüksekteyim. Neresi burası?
Bir adım daha!
Serin rüzgar,çıplak ayaklarım,pembe burnum.
Bir adım daha!
Yüksek,çok yüksek.
Bir adım daha!
Toprak yok.Düşüyorum.Hayır hayır uçuyorum.
Artık adım yok!
Kanatlarımı çırpıyorum.Hayal değil mi yoksa?
Anlıyorum.Kanatlarım yok oluyor.Düşüyorum.
Çakılıyorum.
Durdum.Sanırım yükseliyorum.
Kanatlarım mı onlar?
Biliyordum!
Bekle beni Tanrım,geliyorum...