herkesin içinde bir Cemal Süreyya var
yeter ki ona dokunacak biri değsin kalbe
hangi kalemin gücü yeter ki
kalbi karalamaya, susturmaya

aşk deli etmez adamı
şair eder işte o zaman
ama sakın ha mutlu olmayı bekleme aşkta
acı nasıl 3 harfse aşk ta öyle
tabi ki tesadüf değil

bakışının bana çarpışı gibi
ellerimin titremesi gibi
havanın seninle ısınması gibi bir şey aşk
ve buz keser sensiz kelimelerim
acıtır kendisini
yılandan beter zehri sessizliğinin
yalanlar, deprem etkisi
gözlerim tsunamide boğuldu

yangın var kalbimde
susadım kurudu dudaklarım
yandı geçmişim
zaten sensiz gelmişin geçmişin anasını

öperim elinden
öperim kirpiklerinin gölgesinden
ah sanki saplandı kalbime hepsi birer, birer
sonra sırtıma

ağırlaştı göz yaşlarım çukurunda
toprak attım üstüne yalnız bıraktım
kimse bilmedi gömdüğüm geçmişinin yerini
üzerine beton attım
şekilsiz bir bina diktim
kocaman, upuzun, yapayalnız

ve tabi sevdim seni Cemalli dizelerde
kendimi buldum boşalan kadehlerde
Nirvanaya uğradım son düzlükte
orda bile seni andım, taptım
yanıldım sevdanın anlamında
hep beni sevmişim ben aslında