Bir hüzzam şarkıda ağlar Eylül,
Sararan yapraklar dallarda , söyler şarkılar.
Terennümleridir Sonbaharın , bir Eylül hüznü ,
Gönlün hazan bahçelerinde solar Eylüller.

Bir hüzzam şarkıdır düşen yapraklar,
Eylül bir hüzündür , hazanla gelen...
Artık döküyor yapraklarını ağaçlar
Bağ bozumudur bu ayda en güzel zamanlar.

Bir Eylül hüznüdür, gözlerimde akşamlar,
Nasıl sevmiştim Sonbaharı ,senle gelince.
Kıp kızıl akşamlarda tek tek düşerken yaprak,
Geçiyordum o gün ben ; gözlerine bakarak.

Hüzünle akşamlara yağmurlar düşer yine ;
Aylardan Eylül işte , yine hüzün yağacak,
O geçtiğin yollara yeniden uğrayarak...
Yine hüzünle dilimde , bizim şarkımız olacak.

En çok da gözlerin için sevdim Eylülü,
Seni bana getirdi diye.
Ama öyle bir esti ki güz rüzgarları,
Alıp götürdü , kışlara doğru.

Güz şarkılarını söyler dilim ,
Yine , bu Eylül akşamlarında...
İçimde hiç geçmeyen acılar var
Sensiz ve yalnızdır artık Sonbaharlar.

G. K.