hayat işte
eksiği gediği bitmiyor


yokluk ve yarım kalmışlıklar arasında geçen ömrümüz
aşk ile tamamına erecek kadar büyülüydü


büyü bu
çaydanlıktan çıkan cin değildi nihayetinde


insanın bir şeyi olup,
her şeye sahip olma hissini tattığı yegane şey nedir diye sorulsa
herkesin cevabı aynıdır muhakkak


gözlerin umuma açık pencereydi o zamanlar
kalbin imara kapalı
ellerin desen
tutarsızdı ellere


etrafımız aşk ile parselleniyordu
biz ise
şehir efsanesi


mahalle baskısını saymazsak
ve mahallede çıkan dedikodunun son baskısı
dillerde geviş getirip
askını indirine kadar omzundan
baskın değildi o kadar
çırılçıplak arzular


ne oldu bilmiyorum
kızmıştık
soğuk suya bastırılmış kızgınlık gibi
tütsüleniyordu arsızlık

hatırla,

kalbi ihaleye çıkarmak gibi bir intikamın hırsıyla
aşkı incitip
gurur satın almıştık
kat karşılığında

hayat işte

ne katımız oldu
ne yatıya kalacak müstakbel bir yatımız
ne de sultan olacak
saltanat


usülde hatamız yoktu belki
ama esastan bozuldu gerekçemiz


şimdi zaman
aşındıran geçmişiyle uzuyor


müstakil bir evin
tapu davasında..