Hayat o git-gelleriyle savuruyor bizleri
Kalmıyor insanın dizinde yürüyecek mecâli
Hele o beklemeler yok mu, beklemeler,
Bana her şeyden daha ağır ve çekilmezler.
Fakat nihayetinde ona, verilen sayısısz emekler
Değer tüm cefalara, işte o zaman anlam bulur beklemeler.

Rutininde hayatın, savrulmuş biriyim
Severim işimi, özenli de yaparım
Gelgelelim sonunda ben de insanım
Al şu iznini de gel, gel aramıza,
Özledik seni inan, sıcak yuvanda.

Uzunca o yolların, bize kısalsın
Zor işerin sana eğlence olsun
Arada bir gel de gönül avunsun,
Haydi koş memlekete, yüzünü görelim
Çay sohbetlerinde keyifle, hasret giderelim.

Kavuşmanın verdiği hazzı bilirim
Ölçülü, dikkatli, sebatlı adamım
En zorundan işlerin müdavimiyim
Bir özlemin yakar beni, anlıyor musun?
Söyle, sılaya halen gelmiyor mususn?

Dağlar vermese geçit, patikalar var
Karadan yol kapansa, havayolu var
Bugünlerde sardı beni, yine bir efkâr,
Seçenekler tükenmez, niyet halisse
Engel yoktur vuslata, özden sevgide.
E artık anla beni, işe ara ver,
Yollarına halılar sererim oğul!

Beklemektir insanı mum gibi tüketen
Demiri bile paslandırır, oksijen ve nem
Daha bilmem ne kadar çekilir bu özlem,
Elinde bavulunla çık sen yollara
Almaya gelirim seni sadece ara.

Terminalde hazırım, sabahtan beri
Karşımda göreceğim birazdan seni
Dakikalar saat oldu, saniyeler yıl
Bendeki heyecana ermiyor akıl
Naz etme artık sen de, tezden gel oğul.

Yazdım boş odanda ben, bu mısraları
Resmin takıldı ansızın gözüme, geceden beri
Sana özlemlerim hiç, hiç geçmediki
Gurbeti bitir de artık, dön buralara
Odan bile aynı kaldı sıcak yuvanda.

Hayat böyle çilelidir, gerçekler böyle
Düşünmeden edemiyor insan, kendi kendince
Beklemeler hiç bitmiyor, özlemleri de
Ömür oldukça beklerim, bu teselliyle.