Bakmayın perişan göründüğüme.
İnanın aslında üzülmüyorum...
Çünkü o benim için,
Hayalden öte değildi.
Bir gün kendime geldiğimde,
Öyle ya da böyle bitecekti.
Oysa ben onun için,
Ölümden bile gerçektim.
Bir kez haber gönderse,
Ya da içinden bile gel dese,
Koşa koşa gelecektim...

Bakmayın kum gibi dağıldığıma.
İnanın aslında üzülmüyorum...
Çünkü o benim için,
Çölde seraptan öte değildi.
Sürüne sürüne yaklaştığımda,
Er ya da geç kaybolup gidecekti.
Oysa ben onun için,
Her şeyden daha gerçektim.
Birkez uzanıp dokunsa,
Bunu kendi gözleriyle görecekti.

Gerçekten üzülmüyorum...
Çünkü benim onda gördüğüm,
Onun aynada gördüğü değildi.
Benim gördüğüm o güzellik,
Hayal olup kurulmaya,
Kalbimin merkezinden vurulmaya,
Ve ateşlere düşüp kavrulmaya değerdi.
Üzülmüyorum bu yüzden.
Çünkü şimdi gelse,
Kalbim yine tamam derdi,
Canımı bedenimden istese,
Tenim düşünmeden kabul ederdi...

Celal BAHAR