Kitap deyip de geçme neler saklı içinde
İki kelama sığan umman var kapağında
İlhamlar barındırır tırnağında, saçında
Ter döker tüm cümleler, emek her yaprağında


Yunus’tur, Mevlânâ’dır ve Şems’tir kimi zaman
Aşkla dolan gönüller ağlarlar satırında
Semaha durur sözler ne dost kalır ne düşman
Can olur bütün canlar Bektaş’ın yatırında


Mavi bir liman olur Nazım’ın yüreğinde
Akın eder gözlere gri gri bulutlar
Şereftir ve destandır, Arif’in direğinde
Dalgalanır göklerde kızıl kızıl umutlar


Eylüllerde hüzündür, mayısta cesarettir
Sırrına ermek için defalarca okunur
Uzun ince bir yoldur, Veyselce esarettir
Gözlere ışık olur gönüllere dokunur


Yakup Kadri’yle başlar Yaban’a düşer yolun
Kitabın tüm telleri hüzzam makamı çalar
Yaşar Kemal olursun Memed’e yanar solun
Ve öksüz bir gözyaşı yanaklarını yalar


Reşat Nuri yazarsa Dudaktan Kalbe değer
Dökülen her yaprağı okuyana ödüldür
Hele dosttan gelirse biçilemez ki değer
Romandır, hikâyedir, şiir kokan bir güldür


Bu şiir bitmez :)


Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)