bütün koltuklar doluydu
hayatı düzene koyan pimpiriklerce


biletler satılmış
yeri evvelden ayrılmışlara..


hangi durağın bekleyen yolcusuydun bilmiyorum
nereden gelip
nereye gittiğini
tek bildiğim aynı istikametin ayakta gideniydin sadece
ben gibi
benim gibi
benim ol gibisinden boş boş hayal kurarken
durağı kaçıran şoförün ani freniyle yakınlaştık


yol boyu ensenden gelen kokunu tanımlamaya çalışırken
istem dışı boynunla buluşan dudağım
ve refleksten aldığı referansla
beline dolanan ellerim


içten içe teşekkür ediyordu
otobüs şoförüne


haliyle olan biten her şey,kabul edilebilir sınırlar içindeydi
ne kadar sinir bozucu olsa da
tüm günah, şoför denilen keçinindi


bekledim,
uzaklaşırsın diye


gitmedin
mıhlanıp kalmıştın sanki
iç gıcıklayan menzilimde


derken koltuk boşaldı
buyur dedim
buyur ettim
parayla değil ya kibarlık
lütfen dedim
lütfettin


bir elim ön
diğer elim arka koltuktan tutunca
ve sen oturduğunda aynı rakımda dudak seviyesinde buluşunca


içimden geçenlerle içinden geçenleri okumak
o anlam yiyici bakışların
dudak okumakta zorlanan talebesiyken ben


belediye çukuruna düşmesin mi
otobüsün tekeri


istanbulun şekeri