25
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
1849
Okunma

Aynalarla dolu bir odada sürürken yaşam,
Herkes pencereden dışarı bakmakta...
Hiçbir sözcük kendi rengini bilemezken
Diğerlerinin tonunu ayarlamaya çalışmakta...
Ayağa bir türlü kalkamayan umut,
Yerinden doğrulmaya davranmakta
Yüreklerde bile duyulamayan sesler,
İlahi ve sonsuz kayıtta yerini almakta...
Sınırlarını bizim koyduğumuz zaman,
Kendi bildiğince ve dingin bir edayla akmakta…
Umut, zamanı gizliyor
Zaman, yaşamı gözlüyor
Yaşam sözcükleri özlüyor
Sözcüklerdeki seslerin içi sızlıyor!..
Ya insan?...
O da çaresizce izliyor!…
20.04.2018 Serap IRKÖRÜCÜ
5.0
100% (33)