duraklar var önümde, duramıyorum
yürekler var yüreğimde, sevemiyorum artık
artmış geçmişten kalan sevgiler
veresiye bırakmış göz yaşlarını
alacaklı zaman
kayıp zaman
bir ben eksiğim sadece gönlünde
herkese öyle bonkördü ki bana kalmadı sevdan
sevdan yalandı da neydi gerçek sevgi
sen kimseyi sevemezsin
kimse seni de sevmez
sanmam, sanma bir BEN gelir bir daha
bir daha girer o kör kalbe
sağır dilin suskun, haksız çünkü
parça pinçik kalp kırıklarım
ellerinde kaldı ahım
vur dedi... sus dedim
yeter dedi... seviyorum dedim
keşke dedi, asla dedim
aşk bu paylaşılmaz
aşk bu üç kişilik olmaz
sevginin rengini karanlık sandım
sende hiç aşkın alası yok
şehvetin kırmızısı çalmış yüzüne
kahpelik kahverengisi pek yakışmış
o kıvrım, kıvrım saçlarına
yeter de
biter de
of ulan of yine yalnız mı kaldım şimdi
yine hangi yastık saracak
tek kişilik uzun gecelerde yüreğimi
temmuzda üşüyecek miyim
ellerim titrerken yaşlar mı boşanacak gözlerimden
en çok gözlerimi severdin
kimi zaman kahvesini, bazen de balını
yedin gençliğimi
al hediyem olsun
al hatıram olsun
nasılsa emanetindi
sadece sonraya kalmadı ellerim
ellerimde kırıldı, kurumuş ağaç misali
bu şiirde bitmek istemiyor
işte sevgi bu
aşk bu
bitti