Ne yana dönsem hüzün nereye baksam acı
Yazsam hiç bitmeyecek içimden geçenleri
Tanıyıp bildiklerim hepsi bana duacı
Çözmeye yetmeyecek içimden geçenleri


Kalemin susu ağır sözcükler dayanamaz
Sevemeyen bir yürek bencileyin yanamaz
Uyku, gafletten ise her dalan uyanamaz
Sezmeye yetmeyecek içimden geçenleri


Her zaman başımız dik, kim çıkışsa fark etmez
Bu can candan sevmişse sevdiğini terk etmez
Sevileni bir ömür acılara gark etmez
Üzmeye yetmeyecek içimden geçenleri

Kalem seni yazacak dil seni söyleyecek
Kendinden geçe geçe bir hicret eyleyecek
Kim karşı çıkacaksa o mahpus boylayacak
Ezmeye yetmeyecek içimden geçenleri


Seninle yaşadıkça baş eğmek yasak bize
Direnişimiz örnek, kötü gelecek dize
Yolumuz düşse bile arada bir densize
Bozmaya yetmeyecek içimden geçenleri

Zaman bir su misali hızla akıp gidecek
Arada çaresizce mahzun bakıp gidecek
Özlem dolu yüreği belki yakıp gidecek
Süzmeye yetmeyecek içimden geçenleri

Dosteli seni andı diledi onca dilek
Her şeyi ayrıştırdı zaman denilen elek
Kalemimi kırsa da o melun çarkı felek
Yazmaya yetmeyecek içimden geçenleri