kopuktu kalbimin zincirleri
artık hür , gafleti rezilliğim
dokunma acıyan yerlerime
sihirli sözcüklerin bile yetersiz beni iyileştirmeye
enerjimi çaldı yıllar ...
kayıp gençliğimin hırsızları çok ...
yok artık güvendiğim gülüşler
sessiz , ıslak öpüşlerde yalancı
burun kıvırmış yaptığım iyiliklerin yeni sahipleri
dokunma .....
acı veriyor şefkatin ruhuma
çok canım yandı yeter ...
gözlerini çek , gözlerime değdiğin yerden
sessizliğin kafi , kalabalık geçmişime
dokun sadece sevginle ruhuma
ruhuma öyle bir dokun ki tekrardan başlasın yaşamaya
öyle bi dokun ki cennet olsun bu karanlık dünya
sadece sen dokun
aşkla değil
şehvetle değil
ruhunla dokun ruhuma
adamlığınla ...
insanlığının melek yanıyla dokun
ayaklarım kesilsin yerden
ruhum erişsin Akaşaya
barışsın karmasıyla
yıldız olsun bir sonraki yaşamında
haydi dokun...
dokun ruhuma...