ÖLMEDEN ÖNCE ÖLMEK

Ahdimize vefa
Nefsimize cefa
Ruhumuza sefa gerek
Yar ile yar olmak
Vahdete ermek
Hiçliğin farkına varmak gerek
Elesti kim hatırlıyor
Yeminlerinin kim farkında
İnsanların çoğu unuttu
Unuttuk ama unutulmadık
Görebilenler, duyabilenler farkında
Sevmeyi bilemedik
Vermeyi dilemedik
Birlikte ağlayıp
Birlikte gülemedik
İlk adımı hep başkalarından bekledik
Demek ki
Mutsuzluğumuzun başyapıtı
Beklenti!
Dünyadan beklenti
Hayattan beklenti
İnsanlardan beklenti

Ormanlardan geçerken çamları devirdik
İnsanların canlarını yaktık
Gönülleri yıktık
Nefsimizi bıraktık
Başkalarını yargılayıp kavgalar ettik
Nefsimizle mutsuzluğu hep kendimiz hak ettik

Yağmurun sesini özledik
Toprağın kokusunu
İftar vakti fırının önünden geçer gibi
Karın yağışını seyredeceğimize
Zemheri soğuklar olduk
Denizleri çöllere döktük
Kırılan kalpleri ektik
Ama yeşermedi sevgiler hiçbir bahar

Zümrüt, yakut, yeşim, elmas taşları
Kolay olmuyor
Uzun zaman geçmesi gerekiyor toprakta
Taşlar değer kazanmıyor
Usta bir elde işlenmeden
Sabırla işlenmeden ince, ince zamanla
Gerçekleşmiyor hiçbir şey
İlk önce düşlenmeden

Sevgi ekmişsen eğer
Aşkı beklemek güzeldir
Hayata anlam katar
Beklediğin ölümse
Her anını mutlu kılar hayatın
Becerebilirsen eğer
Ölmeden önce ölümü
Ölmeden önce ölmek
Ahde vefa etmektir
Ölmeden önce ölmek
Gönül bahçesine güller dikmektir
Ölmeden önce ölmek
Aşk ile yanmak
Yandıkça mum gibi eriyip tükenmektir!

23-03-2012
Şair, Burhan AKSU