Gecenin gündüzle randevusu vardı
Buluştular aynı yerde
Uykusuz gözlerle izledim
Seni hayal ederek

Yanımda yoktun
Güneş doğmak üzereydi
Omuzumdaki eksikliği hissettim
Yaktığım ateş yeni yeni külleniyordu

Gözlerimden iki damla yaş süzüldü
Herşey iki dudağının arasındaydı halbuki
Ağlamanın yankılarında ölüyordu aşk
İlk defa kendimi çaresiz hissettim
Ayaklarım cehennem çukurlarında
Bedenim araftaydı sanki

İçimde yaktığın ateş sönmek bilmedi
Cehennem ateşinden farkı yoktu
Sana ne zaman bir adım atsam
Hep kendini geri çektin
Kaybettiğinde anlayacaksın
Sana uzatılan elin kıymetini

Deli bir fırtınadan çıktı yüreğim
Sığınacak liman aradı
Bir yaprak bile kımıldamazken
Esen her rüzgarda savruldu bedenim

Uzaklarda arama yitirdiklerini
Umudun yeşerttiği yüreklerdedir sevda
Sen benim olmazsa olmazım
Saklımda yaşattığım gerçeğim
Sahipsiz bırakma beni sende
Kaybolurum gölgende

Sen sevmeyi bilir misin
Beyninin yüreğine söz geçiremediği oldu mu hiç
Senin için kaç kadeh kırdığımı
Nerden bileceksin
Aklın da yüreğin de karışık senin ...





Refik
08 . 08 . 2018
İstanbul