Kırılsın hasret prangaları birer birer
Acıtmasın canımı
Girmesin araya ayrılıklar
Karışmasın özlemler gözyaşlarıma .

Öyle mahzun gözlerle bakma
Yüzüme vurma yaptıklarımı
Ağlamayı alışkanlık edinmesin gözlerin
Dağıt kalbini saran hasret bulutlarını .

Her veda acıtır içimi
Son bir bakışa sığdırırsın çok şeyi
Kısık gözlerle bakılır son kez
Yüzünde acı bir tebessüm belirir
Sen o bakışı da unutmuşsun
Artık ne aklımda ne de yüreğimdesin .

Kahretsin
Yaşananlardan çok pişmanım
Yerin dibine geçmeliydi
Seni bu kadar özümseyen
Aşkımın her zerresi
Titrek bir mum gibi
Yandıkça eridi eridikçe yaktın içimi .

Eğer anlasaydın beni
Ayrılığın yükü bu kadar ağır gelmez
Bir kurşun gibi delip geçmezdi yüreğimi
Artık yolun sonu göründü
Aynaların ardındaki sırlar da çözüldü .

Bir deprem sarsıntısı var içimde
Artçı şokları yaşıyorum her andığımda
Kelimeler çatırdayarak dökülüyor dudaklarımdan
Seni arıyor gözlerim umutsuzca .

Ayakların hep bir adım geriye gider ya
Ağlayacak gibi olursun titrer dudakların
Lanet okursun içinden bu aşka
Sevgi kırıntıları körelmez bir türlü
Sevda ateşi daha da büyür .

Gidişinle sahipsiz bıraktın içimdeki çocucuğu
Ne ismini koyduk aşkımızın
Ne de yaşatabildik sevgimizi
Birgün karşılaşırsak bir yerlerde
Göz göze gelmemeye çalışacağız
Sen parmağındaki yüzüğü saklayacaksın
Ben ise yüzümü çevireceğim
Yüreği acıyacak ikimizin de
Buruk bir aşk hikayesi kalacak geriye ...




Refik
08 . 08 . 2018
İstanbul