İçimdeki acıya inat.
Yüzümde takındığım gül bahçesi hali.
Hali lisanıdır ömrümün.
Bahar yanı solmuş ümitlerimin.
Birkaç kırıntı.
Ölmeyecek kadar azık oluyor ömrüme.

Kabına sığmayan hayallerimin pimi elimde,
Umutlandığım vakit teker teker patlıyor.
Ah yok mu o bitmeyen hüsn-ü kuruntum.
Beni gerçekleri görmekten alıkoyuyor.

Zamanı gelsin diye beklediğim ne varsa.
Ertelenmiş keşkeler kervanına yolcu oluyor.
Korkuyorum anlatamam diye derdimi.
Korkuyorum annem görse tanımaz beni.
Annemin gördüğü kişi ben değilim.

Sıra kadem basan çocukluğuma dair,
Tek bir iz bulsam düşerdim peşine.
Kim kılar kire bulanmış kalbimi tahir.
Hangi aklı başında düşer bu işin peşine.
Aklımı o yıllarda kaybettim.
Başım dertte şimdiki benliğimle.

Solan ömrümün bahar yılları,
Kış ortasında açmayı bekleyen çiçek misali,
Öylesine güç öylesine gülünç,
Sarp kayalara çarpar hırçınlığım.
Tüy hafifliğinde aldanmışlığım.
Bir kalp mesafesinde koca uçurum.
Düşenler düştü korkuyorum…