Hüzün döktü ömrümün baharları
Bin derdim in bir dermanı bulunmaz beyhude ömrüme
Ömür nedir ki bir nefes i bin ah a bedel
Gecmez bedeli ağır soluksuz nefeslerimin nefsi

Sukutu kabullenir pervane gönlümün petperişan hüznü
Beklerim gecenin zifiri karanlıgında mum işiğindaki çırağı misali
Yanıp tutussam kül olsam umutlarımın seherindeki gün ışığı misali
Gel ey gönül tahtımın kara yazgısı kara bahtıma sebep olanları kaf dağının ardına al götür

Sebeplerimi sebepsizce sürgün eyledim
Gitmelerin deminde bir kürüşlük bedel biçtiğim yanlız bırakanların ardında
Hüzünlenme zamanı değil ardın sıra yanlızlıkların gözyaşlarına sebep olanlara
Tut nefesini verme ömrüne keder olanlara iç çeke çeke alma nefesimi boğulsun yanlığımdakı yapayanlızlık

Sıralanan hüzünlerim bayram yeri misali el verip el ister öpülesi acılarımın yazgısını
Tutısturulan kara kaplı kaderimin kederli alin yazısı defterime iki satır yazılmış
Alın terimi gönül yazgımın sermayesini sadaka misali her cüssede bir bir bölüşü vermişim
Başımın gözümün sadakası misali baştan aşağı kanlı kirli elleriyle kirletilip nankörlükşerimi üzerime kustular

Zifiri karanlık çöktü baykuşlar tünedi gözbebeklerime
Gözümden gözüme veremediklerim bir bir gözümden düştüler
Gönül kafesime kırk kapının ardında kırk kilit vurulmuş misali
Zemheri ayazı üşütür bedenimi içim de korkan çoçuklar misali tir tir titriyo

Vebali ağır vabalar sardı bedenimi gözlerimi dağlayıp mil üstüne mil çektiler kor ateşle
Artık yosun tutmuş taşlarınız kınalar yakın ellerime
Çalsın davul zurnalar ardım sıra ağıt yaksın ardımdan kalan kefenim
Üstüme gözyaşınızı değdirmeyin çekin kanlı kirli ellerinizi
Mahşere bırakın bedemimdeki bedelleri helallik istemem hakkım olmayanı hakka yürüdüğüm musalla taşında

Susma zamanı usulca sessizce sukutu ne cok özlemiş direnen dilim
Gitmelerdeki feryat figanlar nede çok yakındı ardın sıra
Boşadır eyy pervana dönen gönül her döndükçe gönül sarhosu sanınıp sınandın
Gitmelerdeki kalışlarınla kala kaldın her defasında soluk soluga
Sıralanan elem keder gönül bahcene serpiştirildi her bahar filizlenip durur
Buda kara bahtının kara yazgısıdır isyan etme sabrek sukut et diren son nefesindeki nefsine