Ta küçükten sevdim onu
Alınyazım bildim onu
Hayırlı olur dedim sonu
Olur demekle olmuyor ki

Toprağına terimi beledim
Mart ayında dallarını budadım
Baharda benim için açar dedim
Açar demekle açmıyor ki

Ağlayan gözlerim silinir belki
Sızlayan yüreğim duyulur belki
Bir gün kadrim bilinir belki
Bilinir demekle bilinmiyor ki

Seven sevdiğine yaslanır
İşleyen demir belki paslanır
Belki bu gönülde uslanır
Uslanır demekle uslanmıyor ki

Açar gülüm belki açar
Açan gülüm belki kokar
Gülmeyen talihim belki güler
Güler demekle gülmüyor ki

Sevgi ney saygı ney geçtim
Dünyadan vazgeçtim ahretten vazgeçtim
Ondan zaten temelli geçtim
Geçtim demekle geçilmiyor ki

Ey gönül bu yükten vazgeç
Yükün ağırlığı çok büyük gerçek
El çek gönül aşktan el çek
El çek demekle çekilmiyor ki

Kocadık artık of diye diye
Bir yıl oldu artık her saniye
Sevda belasını artık sineye
Atarım demekle atılmıyor ki

Her gün ağla her gün bağır
Yetsin artık bitsin bu kahır
Kurtulmak için bir katre zehir
İçerim demekle içilmiyor ki

Hüseyin bu derde düşme bir kere
Her gün boğulursun binbir kedere
Dermansız dertlere bir çare
Bulunur demekle bulunmuyor ki

Hüseyin Kurt