1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1342
Okunma
Bir fırça elâ vurdun tuvale, gözlerinden,
Sonra bir gül pembesi, dudaklarının tonu,
Bir fırça da, saçlarının kızılından sürdün de
Nasıl tutturdun aşkın o ateş kırmızısını?
Fon, hüznün simgesiydi, Van Gogh sarısı oldu
Ve her sefer fırçanı sevgi ile yıkadın;
Ömrümün hazânından, tablo yaratan kadın...
Ünal Beşkese
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz