Hep biryerlere gidiyordu adımlar
Yığın yığın kalabalıklar gördüm
İşe okula, pikniğe...
Bir yerlere gitme ihtimali ne güzeldi
Hayat akıyor su akıyor güneş akıyordu
Durmak ne zor
Kımıldamamak, ölmeden evvel
Uyumak, habercisi meftanın
Saçaklarda buzlar, mağarada sarkıt
Kış sofraları üşütüyordu
Ve bir de yalnızlık...
Bacalardan tütüyordu
Kor düşüyordu bağrımıza oysa
Hiç kimse duymadan teneşire konuyorduk
Hiç kimse kılmadan namazımızı gömülüyorduk


Tren istasyonlarında binlerce kalabalık
Tren istasyonlarında binlerce yalnızlık
Ve hikaye...
Aşka dair, yaşama, mavi gözlü çocuğa dair...
Onlar adına seviniyordum
Belki bir cenaze merasimi idi gittikleri
Ne çıkar
Gidiyorlardı biryerlere işte.

Sonra kuşlara baktım,
Karıncalara ve solucana
Bulutlara...
Gitme ihtimali olmak ne güzeldi
Gidebileceği bir yuva, bir ülke, bir yağmur
Ne güzeldi
Ben senin gitme ihtimalini sevdim
Gidiyorum...
Gelmemek üzere.
İyi bak kendine