Bağlasan köpek durmaz evlerde
ağır hem de çok ağır bir yük gibi
hayatı omuzluyorlardı
kadın erkek çoluk çocuk
bir ayakları takılıp tökezleseler
geriden gelenler ezip geçecekler
sırtlarında ne parka ne de gocuk...


Ayakkabı karalastik dedikleri
üst baş bir kaç hayır sever komşudan
vitrinlere ancak bakarlar karşıdan
küsse de manavlar bakkallar kasaplar
tutmuyor bir türlü hesaplar
utanarak geçerler ancak çarşıdan...


Tahtakurusu ve pireler
aralarında şenlik düzenliyorlar her gece
iyi ki bu eve düştük diye
çocuklar mı
mikrop kapmaya kapıyorda
mikroplar insanlardan insaflı
yine de hasta etmiyor
alışmışlar birbirlerine kanka olmuşlar...


Bağlasan köpek durmaz evlerde
ne pişen yemeğin tadı tuzu var
ne de şiştikçe şişen hayatın
ocak kaynamıyor baca tütmüyor
hayat zorlamayla bile duruyor yerinde
bir yerlere gitmiyor...


AHMET ZEYTİNCİ