Dışım tek parça da içim tarumar
Cam kırıklarından beter Zeyneb’im
Dertlerim yoldaşım birtek Allah yâr
Sinem duman duman tüter Zeyneb’im

Fırtınalar kopar bir bardak suda
Şafağı sökecek geçecek bu da
Yolumu gurbete düşüren hüda
Elbette elimden tutar Zeyneb’im

Şaha kaldırılan son rahvan atın
Duygular sesizdir gönüller bâtın
İmtihan için de geçen hayatın
Birgün imtihanı biter Zeyneb’im

Gün oldu bahçe de gonca gül oldum
Yıllar yılı yana yana kül oldum
Ahraz oldum dilsiz oldum lal oldum
Bülbüller yerime öter Zeyneb’im

İman irfan desin yeter ki tapu
Yıkılmaz temeli sağlamsa yapı
Gönül kafesine açılan kapı
Sanma ki kapanır yiter Zeyneb’im

Doymayan nefise kıyabilmektir
Zenginlik yürekten doyabilmektir
Marifet sessizi duyabilmektir
Şah damarım farklı atar Zeyneb’im

Kul Garib’in sana mirası kalsın
Ben razıyım senden hak razı olsun
Allah diyen kalbin aşk ile dolsun
İşte bu annene yeter Zeyneb’im

Emine Çerçi