Elimden düşüp kırılan bardağın parçalarını
Dalından koparılıp yolunan gülün yapraklarını
Ayazdan çimlere düşen çiğ damlalarını
Ben nasıl toplarım, nasıl toplarım.

Karda açan kardelen çiçeği dudaklarını
Yolup yolup mehtaba savurduğun saçlarını
Şimşekler gibi çattığın kalem kaşlarını
Ben nasıl öperim, nasıl öperim.

Kadere ağlayıp ağlayıp yağmur olan gözyaşlarını
Dillere destan, kalbime ferman olan aşklarını
Zaman zaman kaybolan o güzel anılarını
Ben nasıl yazarım, nasıl yazarım.

Habersiz ayrıldın gönül evimden toplayıp eşyalarını
Alıp götürmüşsün gönlümüzün güzel hatıralarını
Notalara döktüğümüz aşkımızın şarkılarını
Ben nasıl unuturum, nasıl unuturum.

Hilale açıp, helale sakladığın gül yüzünü
Öldüresiye nazar eden badem gözünü
Yeşerten neslini inkar eden özünü
Ben nasıl severim, nasıl severim.

Akan sevgilerimi unutan gönlünü
Çığlıklar atıp beni kıskanan sözünü
Kin ve nefret kusan, ruhumu saran gücünü
Ben nasıl dinlerim, nasıl dinlerim.

Zekeriya ÇAVUŞ